खरं म्हणजे, माझं हे ब्लॉग पेज बर्याच दिवसांपासून आहे..ब्लॉगच्या नावाप्रमाणे अधुन मधुन मी इथे काही तरी खरडतही असतो...
पण आज मरठीब्लॉग्ज.नेट वर काही खुपच मनापासुन लिहीलेले, सुंदर मराठी ब्लॉग्ज वाचले..ते वाचुन असं वाटलं की यारररर्र ब्लॉग्ज असावेत तर असे...

आता मी ठरवलंय की ....नीट आणि जरा रेग्युलर्ली लिहायचं...म्हणजे अगदी लिहायचंच आहे म्हणुन लिहायचं असं नाही किंवा बाकीच्या कोणाशी कॉम्पिटीशन म्हणुनही नाही पण...काही तरी लिहीलं की स्वत:लाच छान वाटतं म्हणुन लिहायचं....

रोज नविन मुलगी भेटते....

रोज नविन मुलगी भेटते, माझ्याकडे बघुन हसते,
मी ही हसतो.
"कॉफ़ी प्यायला येणार का?" हा सुचक प्रश्न टाकते.
पाकीटातले पैसे मी मनात मोजतो,
"का नाही?" हा प्रतिप्रश्न विचारतो.

मग वेळ आणि जागा ठरते,
काळाची उलटी गणती सुरु होते.

ठरलेली वेळ येते, ती मोजून पाच मिनीटं उशिरा येते.
आपण आधी हसायला हवं, हे लक्षात येईपर्यंत,
ती हसून मोकळी होते.
मी आपला तसाच उभा ठोंब्यासारखा....

ती जवळ येते, "हॅलो, काय झालं?" विचारते.
मी गबाळ्यासारखा, "काही नाही, काही नाही" म्हणतो.

मग आम्ही कोपर्यातल्या टेबलाकडे जातो,
तो नेमका रिझर्वेड असतो.
चारी कोपर्यांची तिच कथा,
पाच मिनिटं कुठे बसावं यावर चर्चा.
शेवटी एक टेबल ठरतो.

वेटरला बोलवायला का कोण जाणे,
पण घशातनं आवाजंच येत नाही.

शेवटी वैतागून , तिच "एक्सक्युज मी!!" म्हणते.
मी कसनुसं हसतो.
दोघांची ऑर्डेर तिच देते,
मग पाच मिनिटं शांतता.

"आज हवा काय छान सुटलीये" तिचे उदगार,
"हातातला नॅपकीनचा बोळा कुठे टाकावा?" मी ह्या विचारात.
तिचं पुन्हा एकदा, "आज हवा काय छान सुटलीये!!",
"हो ना!! फ़ार धुळ डोळ्यात चाललीये", मी बरळतो.
ती ऎकून न ऎकल्यासारखं करते.

"आमच्या घराजवळनं एक मस्त बाग आहे" ती.
माझ्या डोळ्यासमोर शेजारच्या चितळ्यांची मुलगी येते,
मी म्हणतो, "आमच्यासुद्धा!"
"कालनं मी डी.डी.एल.जे. बाराव्यांदा बघितला" ती
मला काल रात्री बघितलेला भक्तीपट आठवतो.

पाच मिनीटं हे असंच चालतं.
मी ठरवतो, आता बास झालं,"अब अपनी बारी".
"काय हा योगायोग, आज आपले कपडेही मॅचींग आहेत" मी.
ती उठते, घड्याळाकडे बघते,
"उशीर झाला", असं म्हणून सरळ जायला निघते.

मी तिला थांबवायला जातो,
वेटर मला थांबवायला येतो,
मी बिल देईपर्यंत ती निघून जाते.
"काय चुकलं माझं?" हा प्रश्नं मनात येतो,
"आधी समोर बघ", खोल कुठून आवाज येतो.
समोर मोठ्ठा आरसा असतो,
माझा शर्ट हिरवा तर तिचा ड्रेस लाल असतो.

दुसर्या दिवशी ती परत दिसते,
मी तिच्याशी बोलायला जातो, पण तसाच परत येतो.
तेंव्हा पण तिचा ड्रेस लाल आणि माझा शर्ट हिरवा असतो....

तेवढ्यात समोरुन दुसरी मुलगी येते
आणि माझ्याकडे बघुन गोड हसते....

--आनंद कुलकर्णी

मी आणि तू..

'मी' मधली वेलांटी तू आणि 'तू' मधला ऊकार मी
माझं क्षितीज तू , तुझं आकाश मी
माझा सुर तू , तुझा ताल मी
माझा आत्मा तू , तुझा प्राण मी

माझी कल्पना तू , तुझा विचार मी
माझी मर्यादा तू , तुझी गवसणी मी
माझ्या पंखातलं बळ तू , तुझ्या प्रगतीची गती मी
माझं अस्तित्व तू आणि तुझी ओळख मी

'मी' मधली वेलांटी तू आणि 'तू' मधला ऊकार मी.......ऊकार मी !!

--आनंद कुलकर्णी

आज मला फ़ार एकटं एकटं वाटतंय,

आयुष्याच्या वाटेवरचं एक वळण चुकल्यासारखं वाटतंय,

पौर्णिमेच्या रात्री काळोखागत वाटतंय,

श्रावणातल्या ढगाला वैशाखागत वाटतंय. . . . . . . .

--आनंद कुलकर्णी

"माडी"

'माडी' हा शब्द ऐकला, की सर्वसामान्य मराठी माणूस थोडा दचकतोच, पण घाबरु नका. ही मराठी 'माडी' (सामान्य नाम) नसून, कन्नड 'माडी' (क्रियापद) आहे. जवळपास ६ महिन्यांचं माझं कर्नाटकातलं वास्तव्य संपवून मी मागच्याच महिन्यात पुण्यनगरीत परत आलो. येताना बस मधे जवळपास १७ तास निवांत मिळाले. त्यातले पहिले ४ तास माझा पहिला ब्लॉग कोणत्या विषयावर लिहावा हे ठरवण्यात गेले, नंतरचे १० तास निद्रादेवीच्या आराधनेत व्यतीत केले आणि उरलेल्या ४ तासांची व्युत्पत्ती म्हणजे अस्मादिकांचा हा पहिला ब्लॉग.

हां, तर कन्नड मधे 'माडी' म्हणजे, 'कर' किंवा 'करा' अशा अर्थाचं क्रियापद आहे आणि खरं सांगतो, ही क्रिया अगदी पदोपदी अनुभवायला मिळते. ह्याचा सगळ्यात जास्त वापर होतो तो म्हणजे माझ्यासारख्या कानडी भाषा अवगत नसलेल्या पण तरीही बोलण्याचा किंवा शिकण्याचा अट्टाहास असलेल्या अकन्नड (हा शब्द 'अमराठी' च्या धर्तीवर आहे ) लोकांकडून.

पहिला कन्नड शब्द आमच्यासारखे लोक शिकतात, तो म्हणजे 'माडी'. बंगरुळला गेलो आणि येणाऱ्या फ़ॉर्वर्ड्स मधे पहिला शब्द बघायला मिळाला तो म्हणजे 'ऎंजॉय माडी'. मी जेंव्हा हा सब्जेक्ट असलेला मेल पहिल्यांदा बघितला, तेंव्हा माझ्या भोळ्या भाबड्या मराठी मनाला तो ऎक चावट मॆल वाटला. मोठ्या आशेनी मी तो उघडला , तर आत तसलं काहीच नाही! तेंव्हा मी आमच्या एका कानडी मित्राला 'माडी' चा अर्थ विचारला आणि त्याच दिवसापासून जिथे शक्य होईल तिथे त्या शब्दाचा वापर सुरु केला. पहिला यशस्वी प्रयोग केला तो म्हणजे रिक्शात. आधीच बंगरुळचे रिक्शावाले महान, ते एकतर कन्नड मधे बोलणार, नाही तर आंग्ल भाषेत. म्हणून मी रिक्शावाल्याला रस्ता दाखवतांना, 'राईट माडी', ' लेफ़्ट माडी' आणि 'स्टॉप माडी' असा 'माडी'शी खेळ करुन, त्याच्यासोबतचं पूर्ण संभाषण कन्नडमधेच(?) केलं.

त्यादिवसापासून माझा आत्मविश्वास सॉलिड वाढला आणि मी माझ्या मराठी मित्रांसोबत बोलतांना, नुसत्या कन्नडच नाही तर इंग्रजी आणि मराठी शब्दांनासुद्धा माडीवर न्यायला सुरु केलं. नमुन्यादाखल सांगायचं म्हणजे, 'चल माडी','हाल माडी', जेवण माडी' आणि एवढंच नाही तर 'चल, त्याला आपण बोर माडी'. (ही म्हणजे अगदी हाइट होती ) अजुन कशा कशाला मी माडी लावायला लागलो, हे आता आठवून, माझं मलाच हसू येतंय.

हे 'माडी-माडी' खेळण्यात काय मजा यायची म्हणून सांगू!!

त्यानंतरही मी थोडी फ़ार कन्नड शिकलो, पण 'माडी' हा शब्द वापरण्यात जी मजा यायची, ती दुसऱ्या कोणत्याच कन्नड शब्दात कधी आली नाही. ह्या माडीचा त्यातल्या त्यात जवळचा प्रतिस्पर्धी आहे, तो म्हणजे तमिळ 'चुम्मा' !! ( लक्षात घ्या, हे वाक्य द्वयर्थी नाही ) 'चुम्मा' म्हणजे, तमिळमधे 'सहंज'. जाऊ द्या, तो ऎक वेगळा विषय आहे, त्याबद्दल असंच नंतर कधी तरी....

--आनंद कुलकर्णी